Συλλέκτης

Ο Χρήστος Μπουλώτης γεννήθηκε το 1952 στη Μύρινα της Λήμνου. Τον Οκτώβριο του 1959 μετοίκησε οικογενειακώς στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία, Αρχαιολογία και Συγκριτική Γλωσσολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Würzburg (Γερμανία), όπου ως υπότροφος εκπόνησε το 1980 τη διδακτορική του διατριβή.

Έχει ειδικευτεί στον Μινωικό πολιτισμό και τον Μυκηναϊκό, με έμφαση στην τέχνη, τη θρησκεία και τη γραφή τους. Δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (Κέρκυρα) και επί σειρά ετών στα μεταπτυχιακά τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, καθώς επίσης στην Ανωτάτη Σχολής Καλών Τεχνών και, δημιουργική γραφή, στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Από το 1985 είναι αρχαιολόγος-ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών. Μεταξύ άλλων, έχει ανασκάψει σε μινωικές θέσεις της Κρήτης (Αρχάνες, Ζάκρος), στον οικισμό του Ακρωτηρίου Θήρας και στην αρχαία Ήλιδα. Από το 1992 ανασκάπτει στη γενέτειρά του, διευθύνοντας τις συστηματικές ανασκαφές σε έναν πολυσήμαντο, μακραίωνο προϊστορικό οικισμό της νησίδας Κουκονήσι (στον κόλπο του Μούδρου).

Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμες μελέτες (ελληνικές και ξενόγλωσσες) με θέματα της ειδικότητάς του όσο και γενικότερου πολιτισμικού ενδιαφέροντος, ενώ δίνει σχετικές διαλέξεις στη χώρα μας και το εξωτερικό. Διετέλεσε μέλος της UNESCO για ζητήματα διαχείρισης της αρχαιολογικής κληρονομιάς, είναι μέλος της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, του Μουσείου Ακροπόλεως, της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων, ενώ από το 2010 συμμετέχει στην ολιγομελή επιστημονική επιτροπή του Ιδρύματος της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία.

Παράλληλα με τις άλλες δραστηριότητές του, δίνει ενεργά το συγγραφικό “παρών” με ποιητικές συλλογές, διηγήματα, θεατρικά έργα όσο και με δοκίμια στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η ενασχόλησή του από το 1987 με την παιδική λογοτεχνία. Έχει εκδώσει μέχρι σήμερα εβδομήντα περίπου βιβλία σε διάφορους εκδοτικούς οίκους, ορισμένα από τα οποία έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και γερμανικά. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας” τιμήθηκε τo 1989 με το μεγάλο ευρωπαϊκό βραβείο Pier Paolo Vergerio. To 2000, με το βιβλίο του “Το άγαλμα που κρύωνε”, απέσπασε το κρατικό βραβείο παιδικής λογοτεχνίας, με το οποίο τιμήθηκε ακόμη δύο φορές (2011 και 2012). Από τα άλλα βραβεία του ιδιαίτερη βαρύτητα έχει το βραβείο “Κώστα και Ελένης Ουράνη” της Ακαδημίας Αθηνών (2006), που του απονεμήθηκε για τη συνολική προσφορά του στην παιδική λογοτεχνία. Το 2012, εκπροσωπώντας τη χώρα μας, ήταν υποψήφιος για το διεθνές βραβείο Hans Christian Andersen.

Ως μανιώδης συλλέκτης παλιών παιχνιδιών και παιδικών βιβλίων από το 1978 οραματίσθηκε, ευθύς εξαρχής, την ίδρυση σχετικού μουσείου στη γενέτειρά του Μύρινα, δωρίζοντας για τον σκοπό αυτό τη συλλογή του στον Δήμο Λήμνου -συλλογή που αριθμεί πολλές χιλιάδες παιχνίδια και σπάνιες εκδόσεις. Η πραγμάτωση του οράματός του, που επί τρεις και πλέον δεκαετίες αποτελούσε σκοπό ζωής, είναι πλέον γεγονός!

Τη σύγκλιση και παραπληρωματική συνάφεια παιχνιδιού και βιβλίου τις υλοποίησε όχι μόνο με τη δίπτυχη συλλεκτική του δραστηριότητα, αλλά πρόσθετα και με τη συγγραφική πράξη. Έτσι, σε πολλά βιβλία του το παιχνίδι αναδεικνύεται σε βασικό μυθοπλαστικό υλικό, διεκδικώντας μάλιστα σε κάποια από αυτά πρωταγωνιστικό ρόλο:

• Το στρατιωτάκι που ήθελε να γίνει αρχιτέκτονας και ποιητής
• Και να μου πεις για τα παιχνίδια σου
• Στρατιωτάκια στο πηγάδι (διήγημα)
• Παιχνίδι με τα στρατιωτάκια της ειρήνης
• Η επανάσταση των παλιών παιχνιδιών

Κείμενά του παιδικής λογοτεχνίας έχουν επανειλημμένα φιλοξενηθεί στα Ανθολόγια του Δημοτικού, ενώ ο ίδιος επισκέπτεται συχνά σχολεία ανά την Ελλάδα για να μιλήσει στα παιδιά όχι μόνο για δικά του βιβλία, αλλά γενικότερα για τη σημασία της λογοτεχνίας, θέλοντας έτσι να τονώσει τη φιλαγνωσία τους. Το 1997 του ανατέθηκε από το Υπουργείο Παιδείας να συγγράψει τα πρώτα κεφάλαια του εγχειριδίου “Η πολιτισμική προσφορά του Ελληνισμού από την Αρχαιότητα ως την Αναγέννηση” για τους μαθητές της Α΄ Λυκείου.

Με γνώμονα πάντα την αγάπη του για τα παιδιά και την υπεύθυνη στάση του απέναντί τους, ξεναγεί τα σχολεία του Μούδρου και της γύρω περιοχής στις ανασκαφές που διεξάγει στον προϊστορικό οικισμό Κουκονήσι, γιατί είναι βαθιά πεπεισμένος ότι η γνώση της τοπικής ιστορίας και γενικότερα του παρελθόντος αποτελεί βασικό στοιχείο πολιτισμικής ταυτότητας, κοινωνικής συνοχής και συνέχειας, ιδίως σε ακριτικές περιοχές όπως είναι και η Λήμνος